Oι γιορτές και η αναμονή κάθε νέας χρονιάς, συνοδεύονται από την αίσθηση ότι ένας κύκλος έκλεισε κι ένας καινούργιος ανοίγει. Για τους περισσότερους από εμάς είναι μια φορτισμένη συναισθηματικά περίοδος, οπού καλούμαστε να αποχαιρετίσουμε το παρελθόν και να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας για κάτι καινούργιο: μια νέα αρχή.
Μπορεί η νέα αρχή να μας γεμίζει αισιοδοξία, όμως στην ουσία μπορεί να προκαλέσει και θλίψη εξαιτίας του αποχωρισμού.
Στην εξίσωση της θλίψης των γιορτών, των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, πέρα από το βάρος του αποχωρισμού, έρχεται να προστεθεί, ο ετήσιος απολογισμός μας. Τί κατακτήσαμε τη χρονιά που πέρασε; Πετύχαμε τους στόχους μας;
Τις περισσότερες φορές θέτουμε μη ρεαλιστικούς στόχους, στόχους που μοιάζουν περισσότερο με δηλώσεις μη αποδοχής του εαυτού μας.
Η αυτοεκτίμηση και η αποδοχή του εαυτού μας είναι βασικές προϋποθέσεις για τη δέσμευση και την αφοσίωση στη φροντίδα του. Αν συμφιλιωθούμε με ό,τι είμαστε, θα μπορέσουμε και να θέσουμε ρεαλιστικούς και επιτεύξιμους στόχους.
Στο τέλος κάθε χρονιάς, οφείλουμε πρώτα απ’όλα έναν θετικό απολογισμό. Κάτι πετύχαμε περισσότερο και κάτι λιγότερο. Δεν πειράζει, του χρόνου πάλι. Καλές γιορτές!
